ทำเว็บให้มีรายได้ เหมือนคนอื่น

จริงๆ การหารายได้จากการทำเว็บ ไม่ใช่สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ผมเริ่มต้นทำเว็บมาก็นาน ตอนนี้ถือว่าเก่งมั้ย ไม่เลย สมัยนี้ใครก็ทำเป็นกันทั้งนั้น ยิ่งทำให้สวย ผมยิ่งทำสู้คนอื่นไม่ได้ ทำให้ดีก็ได้พอประมาณ ทำให้ได้คุณภาพ ยิ่งยากใหญ่ แล้วทำให้ได้ิเงิน คิดดูว่ายากแค่ไหน ลำพังรายได้จากเว็บ พูดให้คนทั่วไปฟัง เค้าก็งงเท่านั้นเอง ว่ามันจะมีรายได้เข้ามายังไง ถ้าคิดได้ก็คงจะมีเพียงการโฆษณาจากป้ายโฆษณาต่างๆ เท่านั้น แต่ถ้าเว็บไม่ดัง คนไม่เข้า ถามว่าจะมีใครมาลงโฆษณา แล้วถ้าไม่มีคนมาลง จะมีเงินมีรายได้ยังไง จริงไหมครับ

จะหาเงินจากการทำเว็บ ถ้าเว็บไม่สวยจริง เนื้อหาไม่โดนจริง ร้อยละ 90% ลงเหวหมด เชื่อมั้ย ผมทำเว็บจริงๆ 10 เว็บ มีเว็บของตัวเองจริงๆ 2 เว็บ ส่วนอันนี้เป็นอันล่าสุด รวมเป็น 3 เว็บ นอกนั้นเป็นส่วนของ subdomain มากกว่า คนที่ทำเว็บจริงๆ เค้าทำกันเป็นร้อยๆ พันๆ เว็บ วลีอมตะของคุณ โซวบักท้ง เจ้าของ thaiseoboard เคยกล่าวว่า หนึ่งเว็บ หนึ่งเหรียญ ต่อวัน ผมพยายามทำมันเมื่อประมาณ กรกฎาคม 2553 หลังจากตกงานจากที่ทำงานเดิมเพราะรู้สึกว่า เจ้านายเอาเปรียบ พูดไม่เป็นคำพูด ผมยอมทิ้งเงินเดือนทั้งหมด ลาออกมาลองทำเองดู มันก็ไปได้นะ

เดือนแรกผมเริ่มจด domain จากเดิมที่มี 2 ตัวเพิ่มทีเดียวเป็น 10 ตัว แต่ไม่ได้เชี่ยวชาญด้านโปรโมทหรือด้าน Search Engine Optimization ซักเท่าไหร่ (ปัจจุบันก็ยังงมเข็มหาอยู่) พยายามอย่างหนักในการมุมานะ หารายได้จาก adsense ก่อนหน้านั้น 2-3 เดือนจะได้เช็คทีนึง แล้วมันก็แค่ 2 เว็บ ผมลองดู พยายามทำจนผ่านพ้นไป 3 เดือน ปรากฏว่า ยอดเงินผมเพิ่มขึ้น จาก 2-3 เดือนได้รับเช็คครั้งนึง เปลี่ยนมาเป็น เดือนละครั้ง แต่ยังไงผลมันก็ยังไม่ได้ตามเป้า คือ 1 เว็บ 1 เหรียญ ต่อวัน เพราะ 8 เว็บที่เหลือ ผมได้เพียงแค่ อาทิตย์ละ 1-2 เหรียญเท่านั้น

ปัจจุบันครบ 1 ปีพอดีกับการออกมาจากงานประจำ ทุกวันนี้ผมมีรายได้จาก adsense รับเช็คเดือนละ 1 ใบ จากเว็บทั้งหมด 10 เว็บ มันก็ยังขึ้นๆ ลงๆ มากบ้างน้อยบ้าง เหมือนกับว่า ผมจับทางไม่ถูก เครือข่ายไม่มี เพื่อนไม่มี ทำคนเดียว งมคนเดียว มีบ้างพวกมาให้คำปรึกษา ทำนองว่าอยากแนะนำผม แต่พอเอาเข้าจริงก็ให้ผมแนะนำให้เค้าซะงั้น แล้วเค้าก็ไป (กรูได้อะไรฟะ) เจอแบบนี้บ่อยจนไม่รู้ว่าคนไหนดี คนไหนไม่ดีซะแล้ว

แต่ผมเืชื่อว่า เว็บจะดังได้ ส่วนหนึ่งมันต้องอยู่ที่เครือข่าย หากเป็นผู้ที่เป็นที่รู้จัก ก็ย่อมมีผู้ยอมรับ และผู้ยอมรับ นั่นก็คือเครือข่ายที่มองไม่เห็น อย่างน้อยเค้าก็ยังติดตามเนื้อหาอยู่เป็นประจำ และบอกต่อๆ ในรุ่นหลังๆ แหม ผมอยากเจอพันธมิตรแบบนั้นบ้างจัง แต่แย่หน่อย น้ำในแก้วผมก็กำลังแห้งเหือดทุกวัน เติมเต็มด้วยการค้นคว้าเอง มันเลยมีข้อจำกัดหลายอย่าง

คุณน๊อตซ่าก็ว่าอย่างนั้น หากเราได้เดินทางร่วมกับใครซักคนที่มีเป้าหมายเดียวกัน มันน่าจะไปได้เร็วกว่าการเดินคนเดียวเป็นไหนๆ แต่แหม จะหาใครร่วมทางดีฟะเนี่ย ไอ้ผมก็ความรู้งูๆ ปลาๆ ภาษาก็ไม่ได้เรื่อง เก่งเรื่องเดียว ขี้โม้ไปวันๆ นั่งพิมพ์บทความได้ไม่ซ้ำ นี่มั้งเป็นข้อดีของผม คงต้องเอาข้อดีที่มีอยู่ข้อเดียวนี้ ทำให้มันเป็นประโยชน์ดีกว่า แต่จะว่าไปก็เคยลองแล้ว เหมือนเขียนนิทานให้คนอ่านมากกว่า คนก็เลยเริ่มเบื่อ เฮ่อ..