ตกลงจะเอายังไงกัน(วะ) เริ่มจะรำคาญ ประมาณว่า ทำอะไรก็โดน(ว่า)ไปหมด น่าเห็นใจผู้บริหารในตอนนี้ที่หลายๆ คน โดน(ด่า)กันไปเต็มๆ เพราะไม่สามารถที่จะรองรับความต้องการของ(บรรดาหมูหมากาไก่)ให้ครบตามสมประสงค์ได้ทุกเรื่อง นักวิชาการทั้งหลายก็ล้วนแต่(เห่า)ในยามมีปัญหา แต่ไม่เคย(หอน)ในยามที่เงียบสงบ จะมีก็น้อยราย แล้วรายน้อยๆ เหล่านั้นก็มักจะหอนอยู่ในรู แต่พอเกิดปัญหาจริงๆ ก็เหมือนกับว่าจะเอาเสียงที่หอนอยู่ในรูนั้นมาเห่าให้ดังยิ่งขึ้น ประมาณว่า บอกแล้วไม่เชื่อกรู กรูว่าแล้ว ไม่เชื่อกรู ฯลฯ
