หลายคนที่ทำเว็บเป็น เคยตั้งคำถามกับตัวเองไหมว่า ทำไมเว็บที่ตัวเองทำ มันไม่ดัง ไม่รวย ไม่โดนใจใครหลายๆ คนซักที จะมีก็แต่สมาชิกเล็กๆ น้อยๆ แค่ไม่กี่ร้อยพันคนเท่านั้นเองที่เข้ามาแวะเวียนอยู่บ่อยๆ ส่วนใหญ่จะเป็นขาจร ไม่ใช่ขาประจำอย่างเว็บใหญ่ๆ ดังๆ เพราะอะไร วันนี้ผมรู้ซึ้งแล้วว่า มันเกิดอะไรขึ้นกับเว็บน้องใหม่ที่ ถึงจะดีจะสวย ใช้เทคโนโลยีใหม่สุดมานำเสนอ แต่ไปไม่รอด เพราะอะไร
Webbon
จริงๆ การหารายได้จากการทำเว็บ ไม่ใช่สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ผมเริ่มต้นทำเว็บมาก็นาน ตอนนี้ถือว่าเก่งมั้ย ไม่เลย สมัยนี้ใครก็ทำเป็นกันทั้งนั้น ยิ่งทำให้สวย ผมยิ่งทำสู้คนอื่นไม่ได้ ทำให้ดีก็ได้พอประมาณ ทำให้ได้คุณภาพ ยิ่งยากใหญ่ แล้วทำให้ได้ิเงิน คิดดูว่ายากแค่ไหน ลำพังรายได้จากเว็บ พูดให้คนทั่วไปฟัง เค้าก็งงเท่านั้นเอง ว่ามันจะมีรายได้เข้ามายังไง ถ้าคิดได้ก็คงจะมีเพียงการโฆษณาจากป้ายโฆษณาต่างๆ เท่านั้น แต่ถ้าเว็บไม่ดัง คนไม่เข้า ถามว่าจะมีใครมาลงโฆษณา แล้วถ้าไม่มีคนมาลง จะมีเงินมีรายได้ยังไง จริงไหมครับ
คิดไรไม่ออกจริงๆ โรคเครียดเริ่มเกิดกับตัวเองแล้ว ตอนนี้น้ำหนักลดลงไป 5 กิโลกรัม แล้ว จะกินอาหารเสริม ก็ไม่มีเงินซื้อแล้ว แพงเหลือเกิน ประมาณว่า คิดมาก รับประทานข้าวไม่ได้ รับประทานอะไรก็ไม่อร่อย จืดไปหมด มันขมปาก ลิ้นเหนียวสากๆ ในคอ หิวนะ แต่รับประทานไรไม่ลง ทรมานจริงๆ เมื่อไหร่มันจะผ่านพ้นไปได้ซะทีนะ
อีกไม่กี่วันนี้ (30/06/2011) จำเป็นต้องบินด่วนไปอย่างเร็ว จริงๆ หากว่าตัวเองใจเย็นซัดหน่อย ตั้งสติให้ดี คงไม่ต้องด่วนสรุปขนาดนี้หรอก แต่ก็นะ คิดๆ ไปก็อยากจะให้มันจบเร็วๆ มากกว่า เพราะหลายๆ คนก็ดูเหมือนว่าจะพูดกันไปต่างๆ นาๆ แม้แต่ญาติตัวเองบางคน ที่ยังไม่ทันได้อธิบายให้เข้าใจอะไรในหลายๆ อย่างก็ตีโพยตีพายทำเป็นไม่รู้จักกันไปซะแล้ว นี่ก็เป็นสาเหตุหนึ่งในหลายๆ หัวข้อที่ไม่สบอารมณ์ซักเท่าไหร่ ทำให้ต้องเข้าไปลบข้อมูลหลายอย่างที่คิดว่าสำคัญและเป็นสิ่งที่ตัวผมเองทำไว้เพื่อเป็นตัวแทนแห่งความทรงจำที่ดี ที่อธิบายถึงความเป็นตัวตน ที่มาที่ไป แม้กระทั่ง ชื่อ และ นามสกุล ที่สุดแสนจะภูมิใจที่พ่อแม่ได้ตั้งใจคิดให้ ก็ต้องขอล้างและลบออกจากระบบ Search Engine และอื่นๆ เพียงเพราะว่า ญาติบางคน ที่หลุดออกมาดูโลกก่อน กลัวที่จะเกิดผลกระทบ ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่แคร์มากนัก แต่นี่…. และก็ทำเหมือนไม่รู้จักกันเสียแล้ว ซึ่งเรื่องก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรมาก แต่ก็นะ พูดมาคำสองคำ แต่เป็นคำที่ทำให้ต้อง รู้สึก เลยเกิดความน้อยเนื้อต่ำใจว่า เออ…แต่นี้ต่อไปจะได้รู้ไว้ว่า ตอนเดือดร้อน จะพึ่งพาใครได้และพึ่งพาใครไม่ได้บ้าง ที่สุดก็คงเหลือแต่พี่ที่แสนดี แค่คนเดียว จากหลายๆ คน ก็ยิ่งทำให้รักและเคารพมากขึ้นกว่าเก่าชนิดเรียกว่ามีกี่ชีวิตก็ทดแทนไม่หมด
ประเทศไทยจะพัฒนาไปอย่างไร หากคนหนุ่มสาวยังวิ่งเข้าหาสังคมที่พัฒนาแล้ว เช่นในเมืองใหญ่ ละทิ้งบ้านเกิดเมืองนอน หลายคนวิ่งออกนอกประเทศซะด้วยซ้ำเพื่อทำมาหากิน นำเงินเข้าประเทศ เม็ดเงินเหล่านั้นกลับเข้ามาพัฒนาถิ่นฐานบ้านเกิดจริงหรือ หรือแค่เพียงนำเข้ามาพัฒนาเมืองหลวงในประเทศ ตัวอย่างประเทศไทย ทุกวันนี้คนทั่วโลกหรือคนไทยด้วยกันเองส่วนใหญ่เข้าใจว่า ประเทศไทยก็คือกรุงเทพฯ แต่หาใช่อย่างที่คิด ประเทศไทย ไม่ได้มีแค่กรุงเทพ