อีกไม่กี่วันนี้ (30/06/2011) จำเป็นต้องบินด่วนไปอย่างเร็ว จริงๆ หากว่าตัวเองใจเย็นซัดหน่อย ตั้งสติให้ดี คงไม่ต้องด่วนสรุปขนาดนี้หรอก แต่ก็นะ คิดๆ ไปก็อยากจะให้มันจบเร็วๆ มากกว่า เพราะหลายๆ คนก็ดูเหมือนว่าจะพูดกันไปต่างๆ นาๆ แม้แต่ญาติตัวเองบางคน ที่ยังไม่ทันได้อธิบายให้เข้าใจอะไรในหลายๆ อย่างก็ตีโพยตีพายทำเป็นไม่รู้จักกันไปซะแล้ว นี่ก็เป็นสาเหตุหนึ่งในหลายๆ หัวข้อที่ไม่สบอารมณ์ซักเท่าไหร่ ทำให้ต้องเข้าไปลบข้อมูลหลายอย่างที่คิดว่าสำคัญและเป็นสิ่งที่ตัวผมเองทำไว้เพื่อเป็นตัวแทนแห่งความทรงจำที่ดี ที่อธิบายถึงความเป็นตัวตน ที่มาที่ไป แม้กระทั่ง ชื่อ และ นามสกุล ที่สุดแสนจะภูมิใจที่พ่อแม่ได้ตั้งใจคิดให้ ก็ต้องขอล้างและลบออกจากระบบ Search Engine และอื่นๆ เพียงเพราะว่า ญาติบางคน ที่หลุดออกมาดูโลกก่อน กลัวที่จะเกิดผลกระทบ ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่แคร์มากนัก แต่นี่…. และก็ทำเหมือนไม่รู้จักกันเสียแล้ว ซึ่งเรื่องก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรมาก แต่ก็นะ พูดมาคำสองคำ แต่เป็นคำที่ทำให้ต้อง รู้สึก เลยเกิดความน้อยเนื้อต่ำใจว่า เออ…แต่นี้ต่อไปจะได้รู้ไว้ว่า ตอนเดือดร้อน จะพึ่งพาใครได้และพึ่งพาใครไม่ได้บ้าง ที่สุดก็คงเหลือแต่พี่ที่แสนดี แค่คนเดียว จากหลายๆ คน ก็ยิ่งทำให้รักและเคารพมากขึ้นกว่าเก่าชนิดเรียกว่ามีกี่ชีวิตก็ทดแทนไม่หมด