ตกงานอีกครั้งนึงแล้วเรา

หากนับประสบการณ์ในการทำงานตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ก็น่าจะครบ 20 ปีพอดี ตอนแรกกะจะปลดระวางแล้วให้งานมันทำเงินของมันเองตั้งแต่อายุ 35 แต่เกินโควต้ามาตั้ง 4 ปี ตอนนี้คงจะถึงเวลาของมัน ที่ตอนแรกกล้าๆ กลัวๆ แต่สรุปตอนนี้ ก็ตกงานอย่างเป็นทางการเรียบร้อยแล้ว

ในตอนแรกๆ ก็รู้สึกแปลกดี เหมือนมันมีอะไรขาดๆ เพราะเราต้องตื่นเช้าแต่งตัวออกไปนอกบ้าน แต่ตอนนี้ไม่ต้องทำอย่างนั้น มีอะไรให้ทำมากกว่าเดิมเยอะแยะ สิ่งที่ไม่คิดว่าจะได้ทำก็เริ่มเห็นเป็นรูปเป็นร่าง อย่างโครงการ wallpaper ในบ้านตัวเอง ออกแบบแนวๆ ตามใจฉัน หรือเว็บไซต์ที่ทำเงินหลายๆ เว็บที่แต่ก่อนไม่ค่อยมีเวลาในการคิดค้นและการดำเนินการ แต่ปัจจุบันเหมือนมันพรั่งพรูออกมาแบบทำไม่ทัน คิดแล้วทำเลย ไม่ต้องรอแล้วเพราะไม่มีอะไรมากดดันขัดขวางไม่ให้ทำแล้ว แม้จะต้องปรับตัวกันใหม่อีกเล็กน้อยเพื่อให้คุ้นชินกับเวลาที่เปลี่ยนไป

ปกติตื่นเช้าและเริ่มงาน 8 โมงเช้าถึง 5 โมงเย็น ตอนนี้ตื่นเช้าแต่ไม่ต้องรีบไปทำงาน จะเริ่มงานเวลาไหนก็ได้ที่ลูกไม่กวน จะเลิกเวลาไหนก็ได้เพราะมันเป็นงานของเรา ขยันก็ได้มาก ขี้เกียจก็ยังคงได้บ้าง แม้เงินจะผันผวนไปกับระยะเวลาการทำงานของเรา แต่มันก็เป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เราจะทำให้กับตัวเองได้รวย ไม่ใช่ทำให้คนอื่นรวยแล้วเราแค่พออยู่พอกิน

ตอนออกมาแรกๆ ถามตัวเองว่า เราต้องการอะไรจากที่นั่น? ไม่รู้ว่ะ คงจะประมาณว่า นิสัยมันไม่ดีเอาแต่ใจขนาดนี้ไม่มีใครเตือนมันเลยเหรอวะ นึกๆ ดูมันโตมาในโลกนี้จนอายุปูนนี้ได้ยังไงกันวะ ไม่มีใครสั่งใครสอนมันเลยเหรอว่า นิสัยแบบนั้นมันไม่ดี ควรจะมีการแก้ไขปรับปรุงตัวเองอย่าให้นิสัยแบบนั้นตกทอดไปถึงลูกถึงหลานได้ แต่ถึงจะเป็นจริงก็คิดว่าไม่น่าจะทำได้แล้ว กู่ไม่กลับแล้วแน่นอน ก็เลยออกมาเลย เขียนใบลาออกเตรียมไว้ตอนมีเรื่องครั้งแรก มีเรื่องกันมาตลอดๆ พอถึงที่สุดก็แค่ยื่นให้มันเซ็น มันก็เซ็นแบบลนๆ ลานๆ แต่ก็ไม่สนใจอะไรแล้ว ทิ้งใบนั่นไว้ให้แล้วขนของออกมาเลยแบบไม่บอกกล่าวใครล่วงหน้า

เหมือนกับการปลดพันธนาการทุกอย่างให้หลุดออกจากหลังทั้งหมด เดินตัวเบาออกมาเลยในเวลา 11 โมงกว่าๆ ของวันที่ 16 พย.58 แบบไม่ต้องเตรียมตัวล่วงหน้ากันแล้ว หลายคนคิดว่าเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ต้องออกกันด้วยเหรอ สำหรับคนนอก น่าจะเล็กน้อย แต่สำหรับผมเอง มันเรื่องใหญ่ กับการทนอยู่กับคนเห็นแก่ตัวเอาแต่ใจไม่รู้จักโตแบบนี้ ทำงานด้วยลำบาก ยิ่งตามใจมันก็ยิ่งเหลิง ขอออกมาเองดีกว่าสบายใจกว่า เหมือนกับที่ใครๆ เค้าบอกนั่นแหละ ถ้าไม่พอใจก็ลาออกไป ก็จบ

ต่อไปทำงานของตัวเอง ทำกิจการของตัวเอง ทำให้ตัวเองรวยดีกว่าทำให้คนอื่นรวยแล้วเราแค่พอกิน ก็อาจเป็นอนาคตที่คาดไม่ถึง แต่ก็ต้องพยายามให้ถึงที่สุด